Maandag 5 november 2012
De dag begon hier al gelijk zonnig, maar een stuk frisser dan we gewend waren. Op het nieuws werd vanmorgen verteld dat er in Beijing al sneeuw was gevallen. Na het ontbijt was er nog tijd om ons blog te plaatsen en om half tien werden we opgehaald voor een bezoek aan een leverancier. Omdat het bezoek wel de hele dag zou duren, werd er voor mij een gids geregeld zodat ik een uitstapje kon maken. De gids bleek één van de mensen van de afdeling verkoop en we werden gereden door Mr. Tu, een van de leveranciers. Eerst gingen we een bordje noedels eten in een plaatselijk restaurantje waar ik ineens de topattractie bleek en daarna gingen we naar het Bamboe-museum/park. Niet voor de bamboe, maar voor de panda’s. Die bleken echter te slapen en pas na een uurtje tot leven te komen omdat het dan voedertijd was. Dus kreeg ik een verkorte rondleiding door het museum en het park, terwijl Mr. Tu de wacht hield bij mijn tas en de panda’s. Toen ik na een uurtje terugkwam waren de panda’s inderdaad iets levendiger.
Na de panda’s gingen we weer in de auto om “even een berg te beklimmen” in een dorp verderop. Ik veronderstelde dat de heren een grapje maakten, maar ze meenden het echt en daar begon de klimpartij. Omdat we toch wat laat van start waren gegaan moesten we op ¾ terug naar beneden. Het laatste stuk ging met een soort slee over een soort rails naar beneden. Gelukkig werd er halverwege een foto gemaakt, dus die heb ik als bewijs!
Na de terugrit naar Anji-city, werd ik door Mr. Tu meegenomen naar zijn huis waar we met z’n allen door hem en zijn vrouw te eten waren uitgenodigd. Let wel: Mr. Tu en zijn vrouw zijn heel aardig maar spreken geen woord Engels. Daarom hadden ze een nichtje uitgenodigd, die wel Engels spreekt maar het niet durfde. In de tijd die we op Wijnand en Jerry zaten te wachten hebben we een film gekeken op de home cinema, thee gedronken en fruit gegeten. Toen het gezelschap rond 19:45 compleet was, gingen we aan tafel. Er was een hele pittige visstoofschotel, kip, eend Anji-style, rundvlees, varkensvlees, wolhandkrab, groentes uit eigen tuin enz. enz. Het smaakte allemaal heerlijk. Ondertussen werden we vermaakt door het hondje van de familie, die natuurlijk hoopte dat wij flink zouden knoeien.
Na de maaltijd zijn we met z’n vijven naar de “foot-massage” geweest. Je ligt naast elkaar in een grote fauteuil en iedereen heeft zijn of haar eigen masseur of masseuse. De bewegingen gaan bijna gelijk op. Je krijgt eerst een voetenbad en daarna een uitgebreide massage van voeten , rug, schouders, benen, alles komt aan de beurt. Gekleed hoor, alleen de sokken gaan uit. Terwijl je gemasseerd wordt mag je naar een film kijken. We hebben non-verbaal reuze lol gehad want onze tolk, Jerry, viel al na een paar minuten in slaap en snurkte er vrolijk op los.
Na de massage naar het hotel, nog even bloggen en dan gaan wij ook snurken….
