Donderdag 8 november 2012

genieten van het uitzicht op Shanghai

Vandaag weer een heleboel indrukken opgedaan. Vanmorgen eerst uit het hotel en naar het station voor een treinreis met de bullet-train naar Shanghai. Een rit van 50 minuten waar je anders 2,5 uur met de auto over doet. De hoogste snelheid die we vandaag gehaald hebben is 309km/h. En als je er in zit en uit het raam kijkt, dan heb je niet in de gaten dat het zó snel gaat. In Shanghai aangekomen hebben we een taxi genomen naar ons hotel, dat vlak bij de Bund ligt met uitzicht over het water en de skyline van Shanghai. We slapen nu op de 22e etage en het uitzicht is, ondanks het heiige weer, fantastisch.

Nadat we ons op de kamer hadden geïnstalleerd, zijn we met Jerry naar de Oriental Pearl Tower gegaan voor een uitzicht op 269m hoogte. Enorm indrukwekkend. Eén etage lager op 260m kun je over een glazen vloer lopen en heb je een nog beter uitzicht over het gebied. De eerste stap op die vloer is even slikken, maar dan gaat het prima. Er zijn ook genoeg mensen die doodsbenauwd zijn en dat levert vermakelijke taferelen op. (Geen beter vermaak dan leedvermaak)

Nadat we het uitzicht uitvoerig bewonderd hadden zijn we Jerry op gaan zoeken die zat te werken terwijl hij op ons zat te wachten bij de Burger King in de tegenover gelegen shopping mall. Na een frietje en een Beijing wrap zijn we met een taxi naar een winkelstraat gegaan op zoek naar een nieuwe koffer voor Wijnand, want van de zijne heeft het slot het begeven. Nu ook een shopping mall maar van een heel ander kaliber: alleen maar hele kleine winkeltjes met allerhande spullen. Wel geconcentreerd: kleding bij kleding en schoenen bij schoenen en dan zo’n honderd bij elkaar onder één dak. Een soort overdekte markt van 5 verdiepingen hoog. Voordeel is dat de prijzen hier onderhandelbaar zijn, nadeel is de kwaliteit is ook in overeenstemming met de prijs. We hebben wel een nieuwe koffer kunnen kopen en iets leuks voor de meiden en toen terug met een taxi naar het hotel. Omdat we geen zin hadden om nog ver te lopen zijn we tegenover het hotel gaan eten bij een Hunan-restaurant, dat nét 4 dagen geopend is. Daarom kregen we allemaal een speldje van Mao als welkomstgeschenk. Mao is namelijk in deze provincie geboren. Het eten was voortreffelijk: morgen gaan we weer!

Terug op de kamer nog lang voor het raam gezeten om te genieten van het uitzicht met alle mooi verlichte gebouwen.